மனம் ஒரு குரங்கு

எத்தனை ஆண்டுகள் பித்தனுடன் யானும் இப்படி வாழ்ந்திடுவேன் - விழி பொத்தியதாய் இவன் போகும் வழிகண்டு பொல்லாத் துயரடைந்தேன் சத்தியம் என்றொரு பத்தியம் உண்டென்று  சற்று எடுத்துரைத்தேன் - இவன் புத்துல கென்றொரு அர்த்தமில்லாவழிப் போக்கினைக் கையெடுத்தான் வைத்த காலில் முள்ளு தைக்கு தையோவென எத்துணை சத்தமிட்டேன் - இவன் சித்தியற்ற வழி நட்ட நடுக் காட்டில் சென்றலைந்தே சிதைந்தான் மெத்தப் படித்தவன் என்றொரு போதையை முற்றும் தலைக்கெடுத்தே - இவன் நித்தம் நெஞ்சமழ நீரும் விழிகொட்ட நஞ்செனு மெண்ணமிட்டான்’ சித்தம்மறுகியோன் செய்கலைவண்ணத்தில் சித்திரம் ஒன்றெழுதிப் - பின்னே வைத்த எழிலுரு மீது குற்றுமிட்டு வாழ்வழகைக் கெடுத்தான் பத்துகுணங்களும் கொண்டவனாய் உடல் பக்குவம் தான் கெடுத்தே - காணச் சொத்தெனக் குப்பையும் சேர்த்து மகிழ்வொடு மெத்தையென்றே கிடந்தான் கொத்துமலர் கொண்டோர் சோலை பக்கமுண்டு கூடிநடப்போ மென்றேன் - இவன் சித்தம்பிளறியே சுந்தரப் பூங்காவைச் சொத்தையென மறுத்தான் புத்தம் புதுக் காலை புன்னகை கொள்ளெனப் புத்தியெடுத் துரைத்தேன் - விட்டே செத்தேயெரி சுடுகாட்டினைக் கண்டதும் சென்றங்கு தூங்குகிறான் வித்தையில்லை ஒரு முற்றும் வலிமைகொள் விண்ணெழில் மேகத்தப்பால் நித்தியமாய் ஒளி நிற்குதே எண்ணென்று நற்செயல் நானுரைத்தேன் அத்தனைதூர மிருந்தெமை ஆளுமச் சக்தியை ஏன் மறந்தான் - சொல்ல எத்தன் விழிமூடி நித்திரைபோலங்கு ஏனோ பாசாங்கு செய்தான்