Friday 25 September 2015

யானை தன் பலமறியா


காலையிலே பரிதிவட்டம் அடிவான்தோன்றக்
கலகலத்தே யாடும் மரக்கிளையின் இலைகள்
ஓலைஇழை தென்னை தருகிடுகால் வேய்ந்த
ஒர்குடிசை யோரத்தில் நின்றேன் யானும்
சோலைமலர்த் தென்றல் வரும் வாசங்கொண்டே
சுந்தரமாய் நாளொன்றின் செழித்தோர் காலை
மேலைவான் உச்சியினுக் கேறும் நாட்டம்
மெல்ல எழும் சூரியன்கொண் டெங்கும் தாவ

சேலையணி மாதொருத்தி சிறிதாம் குடிசை
சேர அயல் நின்றுவிழி சிந்தக் கண்டேன்
வாலையவள் பருவத்தின் வனப்பைக் கொண்டாள்
வாலிபனோ அவள் கணவன் வீம்பில் நின்று
சாலைதனில் போய்வருவோர் சாட்சிநிற்க
சேர்த்தொருகை சிறுதடியால் சீண்டக்கண்டேன்
நூலையிடை கொண்டவளோ நெஞ்சம் விம்மி
நிலையஞ்சி தலைகுனியும் செயலும் கண்டேன்

ஆசைகளைச் சுமந்தின்பம் தேடும் வாழ்வில்
அகத்திடையே உருவாக்கும் வேட்கைதானும்
காசைப் பணம்பெரிதென்றே கண்டே நெஞ்சும்
காணதே அன்பென்ப கருத்தில் கொள்ளா
தேசையுடை திலக நுதல் தீட்டும் மங்கை
திருத்தலங்கள் தெய்வம் எனக் கண்டும் பின்னர்
மாசையுடை வாழ்விலந்தப் பெரிதாம் ஒளியை
மனமெண்ணி உருகிவரம் கேட்டல் வேண்டும்

தேசமெங்கள் தூயமண்ணில் தோற்கா பெண்கள்
தினமெடுத்த வாழ்வில் பெரும் திண்மைசக்தி
மோசமற முற்றும்துயர் மறைந்தே போக
முடிவினிலே வெற்றிதனைக் கொள்ளத்தானும்
வீச வருங்காற்றுக்கோர் வலிமை உண்டாம்
வெகுண்டெழவும் புயலாகும் வீரம் உண்டு
நாசமெலாம் அழிந்து பெரு நன்மைகூடும்
நாளுமவள் சக்தியினை வேண்டிக்கொண்டால்!

பெண்ணவளில் பெருஞ்சக்தி பிணைந்தே காணும்
பேதைகளோ தன்வலிமை தாமேயறியா
மண்ணிடையே மாகரியை ஓட்டும் பாகன்
மனதெண்ணி வலிமைகொண்டான் என்றேயஞ்சி
புண்-படவே அங்குசத்தால் குத்தும்போது
பிளிறி யதன் வேதனையைதாங்கும் யானை
கண்படவே பெண்டிர் தமை கடையில் வைத்துக்
கச்சிதமாய் தன்வலிமை கொண்டே காண்பர்

வெண்ணெய் என உருகியவள் துன்பம் நீக்கு
வேண்டும் பலம் என்றெண்ண வந்தே சேரும்
வண்டளையும் மென்மலரின் வண்ணங் கொண்டே
வலிகுன்றி உள்ளோமென் றன்னையர் எண்ணா
உண்டுசெயும் மனித வர்க்க உரிமை கொண்டாள்
ஒளியவளைச் சக்தியினை வேண்டிக்கொண்டால்
பண்டுபல காலமெலாம் பணிந்தே வாழ்ந்த
பாடு ஒழிந் தாற்றலுடை பெண்மை தோன்றும்

No comments:

Post a Comment